4 nominacje do Złotego Globu w tym za najlepszy film w kategorii komediamusical i Najlepszy Aktor Drugoplanowy. Nominacja do Nagrody Akademii - Najlepsza Ścieżka Dźwiękowa Danny Elfman "Duża ryba to prawdziwe arcydzieło Tima Burtona!" - Glenn Whipp, Los Angeles Daily News Przygoda tak wielka jak samo życie. "Niezwykły! Duża ryba to niesamowita filmowa podróż cudownie magiczna i oszałamiająca!" - Shawn Edwards, Fox-TV "Współczesny Czarnoksiężnik z Oz" - Scott Patrick, StarzEncore

Wśród wielu rzeczywistych i przesadzonych historii odnajdujemy opowieść o Edwardzie Bloom i tych, którzy go kochają. Nawet, jeśli nie wierzy on we wszystko, o czym opowiada, cały jego świat mieści się w opowiadanych przez niego historiach.

Przykuty do łóżka ośmiolatek spędza czas na czytaniu encyklopedii. Jego uwagę zwraca szczególnie informacja o złotych rybkach. Dowiaduje się z niej, że "jeśli złote rybki trzymane są w małym akwarium pozostają małe, jeśli natomiast mają do dyspozycji większą przestrzeń, ich wymiary mogą się podwoić, potroić, a nawet zwiększyć czterokrotnie."

Dziesięć lat później, kiedy jest już najpopularniejszym młodym człowiekiem w Ashton, Południowa Karolina, zdaje sobie sprawę z tego, że tak jak złota rybka, aby w pełni dorosnąć musi wyjechać z domu i poznać świat. Ze swojej decyzji zwierza się nowemu przyjacielowi Karlowi Olbrzymowi, "Uważasz, że to miasto jest dla ciebie za małe? Jest także za małe dla kogoś z moimi ambicjami. Uwielbiam każdy centymetr tego miasta, ale czuję, że w takim miejscu jak to, życie człowieka może osiągnąć tylko pewien określony wymiar."

W ten sposób rozpoczyna się niewiarygodna, mityczna podróż.

Wiele lat i mnóstwo niesamowitych przygód później, Bloom (Albert Finney) znany jest jako autor niezwykłych opowieści o swoim życiu, kiedy jako zwykły młody człowiek (Ewan McGregor), wyruszył na poznanie świata. Jego opowieści osiągają często wymiar surrealistyczny. Przeplatają się w nich epickie sagi o olbrzymach i wilkołakach, koreańskich pieśniarkach, wiedźmie ze szklanym okiem potrafiącej przewidywać przyszłość i oczywiście o złotej rybce, która nie daje się złapać.

Bajkowe historie Blooma oczarowują każdego z wyjątkiem jego syna Willa (Billy Crudup), który opuścił dom, aby wyzwolić się spod cienia swojego ojca. Kiedy Edward zaczyna chorować, jego żona Sandra (Jessica Lange), usiłuje pogodzić ich ze sobą. Will decyduje się na wyruszenie w osobistą podróż, która pomogłaby mu oddzielić rzeczywistość od mitów, jakich pełno w opowieściach jego ojca.

Podczas tej niezwykłej podróży spotyka na swojej drodze kobietę pojawiającą się w różnych wcieleniach, miedzy innymi jako wiedźma (Helena Bonham Carter). Inni bohaterowie filmu to Alison Lohman grająca rolę młodej Sandry, jedynej prawdziwej miłości Edwarda, debiutująca Marion Cotillard - rola żony Willa, Josephine. Steve Buscemi wciela się w postać Northera Winslowa, poety, który stał się złodziejem, a następnie szarą eminencją Wall Street. Danny DeVito gra natomiast Amosa Callowaya, właściciela wędrownego cyrku.

Zobacz "Dobry rok" - kolejny film znakomitego reżysera Ridleya Scotta, w którym brawurowo zagrał zdobywca Oscara Russell Crowe. Prowansja jeszcze nigdy nie była tak urzekająca. Zanurz się w jej uroku, doprawionym idealnym bukietem najlepszego francuskiego wina.

Pewny siebie i sprytny, przystojny i bystry Max Skinner jest londyńskim bankowcem, wyspecjalizowanym w obrocie akcjami - rekinem finansjery znad Tamizy, podbijającym rynki europejskie. Ostatnia operacja przyniosła mu milionowe zyski, wzbudzając zawiść konkurentów. Swój triumf Max zawdzięcza konsekwentnie wyznawanej filozofii: zwycięstwo to nie wszystko, a tylko część wszystkiego!

Wkrótce potem Max otrzymuje złe wieści z Francji: jego wuj Henry umiera. Jako najbliższy krewny zmarłego jest jedynym spadkobiercą jego posiadłości - zamku w Prowansji i winnicy "La Siroque", gdzie Henry od 30 lat uprawiał winną latorośl.

Max wyrusza do zamku, gdzie niegdyś spędzał swe wakacje z ekscentrycznym wujem, ale gdzie nie był już od lat. Kiedy zamierza rozstrzygnąć kwestie prawne spadku, z Londynu przychodzi wiadomość, że jego firma zawiesza go w obowiązkach wobec wątpliwości narosłych wokół ostatniej transakcji.

W miarę jak londyńska przyszłość staje się coraz bardziej niepewna, Max coraz bardziej wsiąka w życie zamku. Ponownie nawiązuje kontakt z opiekującym się winnicą od trzydziestu lat Francisem Duflotem, którego pamięta jeszcze ze swych dziecięcych wizyt. Żona Duflona, Ludivine, zamkowa gospodyni, serdecznie wita powracającego Maksa.

Max nie jest pewny, czy będzie mu odpowiadać życie na południu Francji. Dzwoni więc do najlepszego przyjaciela, agenta nieruchomości Charliego Willisa z Londynu, by dowiedzieć się, jaka jest obecna wartość zameczku i winnicy takiej jak "La Siroque". Charlie wyjaśnia mu, że tego rodzaju posiadłość, zwłaszcza jeśli powstaje w niej dobre wino, warta jest nawet kilka milionów dolarów. To wspaniałe zabezpieczenie na wypadek, gdyby jednak stracił pracę w Londynie.

Max spędza czas na wspominaniu dawnych wakacji, spędzanych w towarzystwie człowieka, którego wiedza i filozofia ukształtowała światopogląd Maksa i pomogła w karierze, jak też na patrzeniu w pochmurną przyszłość, kiedy nieoczekiwanie pojawia się nowa komplikacji. Do zameczku przybywa dwudziestokilkuletnia dziewczyna z Kalifornii, Christie Roberts. Christie, pochodząca z Napa Valley, winnego zagłębia Kalifornii, twierdzi, że jest córką zmarłego z nieprawego łoża. Gdyby to okazało się prawdą, zgodnie z francuskim prawem byłaby spadkobierczynią "La Siroque".

Podejrzewając, że Christie jest oszustką, Max podczas sprzeczki wypytuje ją o przeszłość, martwiąc się zarazem o los winnicy, gdzie tłoczy się sikacz najgorszej wręcz jakości. Jednakże w piwnicy wuja Max natrafia na kilka butelek "Le Coin Perdu" (zapomniany kącik). Właścicielka miejscowej kawiarni, Fanny Chenal, z którą Max nawiązuje flirt, twierdzi, że to legendarny trunek, którego cena na czarnym rynku sięga tysięcy dolarów za butelkę.

Upływ czasu i wspomnienia budzą w Maksie dawne emocje i zapomniane uczucia, każąc jednocześnie jeszcze raz zastanowić się nad maksymą wuja Henry'ego o życiu w Prowansji: "Nigdzie indziej człowiek nie jest tak bardzo zajęty, robiąc tak niewiele i mając z tego tyle satysfakcji!"