Gdy I wojna światowa dobiega już końca, do małego garnizonu na węgierskiej prowincji przybywa nowy zastępca dowódcy, Austriak Franz von Nogay. Pewny siebie i pozbawiony skrupułów, postanawia ze zgrai dekowników i maruderów uczynić prawdziwych żołnierzy. W garnizonie służy młody Polak, obdarzony niezwykłym sprytem. Z grupą kolegów planuje rychłe opuszczenie wojska. Sygnałem do zbiorowej dezercji jest pożar kancelarii i kartoteki kompanii.

Piątka dezerterów podróżuje pociągiem, posługując się fałszywymi rozkazami wyjazdów, spędza wesoły wieczór w Budapeszcie, snuje po dworcach, w końcu zamierza udać się do Wiednia. Niestety, w okolicy pojawia się ścigający żołnierzy wachmistrz żandarmerii. W rodzimym garnizonie odbywa się sąd nad dezerterami. Oskarżycielem jest von Nogay i domaga się dla złapanych kary śmierci, gdy nagle do dowództwa dociera wiadomość o abdykacji cesarza. Wojsko z entuzjazmem opuszcza koszary. Na Polaka przed bramą czeka piękna Mitzi.